Het is daarbij vooral fijn om samen iets te doen merk ik. Vrienden om mee te fietsen of te wandelen. Onlangs was ik bij een feestje waar één van onze vrienden 60 jaar werd en ik bedacht me: we gaan allemaal die kant op! We maken allemaal dezelfde live events door. Heerlijk was het om weer te dansen op muziek uit onze tijd! Maar ook op zakelijk gebied werkt het zoveel prettiger, als je collega's vrienden zijn of kunnen worden. Een goede vriendin die ik al 25 jaar ken, helpt me bij de administratie. Bij een andere vriendin volg ik een yoga cursus en wat eerst de moeder was van een vriendin van mijn dochter, is nu mijn wandel vriendin. Weer een andere vriendin ken ik nog van toen we op kamers woonden en we hebben vrienden overgehouden na een vakantie in Frankrijk.
Maar ook in zaken vind ik het prettig om met bevriende personen te werken. Zo maakte een oude klasgenoot van de basis school onze website en ga ik voor de zolen van mijn schoenen ook naar een oud klasgenoot toe. Het is fijn als ik mensen persoonlijk ken en vertrouw...
In onze vriendenkring zijn er die net als wij hun bejaarde ouders bezoeken, voor ze zorgen of ze inmiddels door de dood zijn verloren. Kinderen gaan de deur uit, studeren, over de wereld reizen, werken of wonen in het buitenland, krijgen verkering, zijn getrouwd of zijn gaan samenwonen. Sommige van onze vrienden zijn inmiddels opa en oma geworden! Zover zijn wij nog niet, maar o wat vind ik het leuk om al deze ervaringen en belevenissen te delen. Ik weet nog van hen dat ze vader of moeder werden..
Veel van de nu volwassen kinderen heb ik geboren zien worden, en hun ontwikkeling op afstand gevolgd. Lief en leed deelden we. Overlijdenskaartjes, geboortekaartjes, vakantiegroeten...
Wat me ook opvalt is dat veel van onze vrienden net als wij al lange tijd samen zijn. Ook dat maakt het mogelijk om langere tijd met elkaar op te trekken en relaties te verdiepen. Ook als we elkaar een paar jaar niet veel ontmoeten, is die klik er snel weer op het moment dat we samen zijn.
Misschien gaan deze vriendschappen wel zo goed, omdat we elkaar niet altijd nodig hebben. We claimen elkaar niet. Maar toen ik in een hele zware periode van mijn leven zat, heb ik wel de warmte mogen ervaren die deze vrienden ons toen gaven...
Helaas ben ik ook vriendschappen kwijtgeraakt. En dat heeft pijn gedaan! Zeker als zo'n vriendschap al heel jong in je leven begint.
Inmiddels ben ik ook wel zover dat ik niet meer geloof in "voor eeuwig en altijd" maar "voor de tijd die het duurt". Mensen komen op je pad, je loopt samen op, je legt verbindingen....maar in die (ver) binding kan er ook makkelijk iets misgaan, omdat je nooit alle ins- en outs van iemand kent. Bovendien volgt ieder mens een andere route en het kan niet de bedoeling zijn dat je je vrienden van hun pad afhoudt.
Iemand die je graag mag, gun je toch zijn/haar geluk. En als dat is op een andere weg, met een andere persoon, of op een ander continent... tja...wie ben je dan om dat tegen te houden? Echte vrienden gunnen elkaar denk ik daarom ook hun eigen leven. Laten elkaar in hun waarde.
Sommige familieleden worden vrienden, sommige vrienden voelen aan als familie. Voor mij is het duidelijk dat ik vriendschappen nodig heb, omdat we sociale wezens zijn die zich manifesteren door ervaringen en het delen ervan.
En nu, het afgelopen jaar, besef ik meer en meer de waarde van duurzame relaties. Ik ben intens dankbaar dat ik vrienden heb. Ik ben er zuinig op en investeer erin.
Komt dat ook omdat we allemaal ouder worden? Zijn we allemaal de balans aan het opmaken? Of komen we allemaal weer meer thuis bij onszelf? Komen we in een face van ons leven waarop kwaliteit belangrijker wordt dan kwantiteit en we zelf weer meer willen beschikken over onze tijd? Ik denk nl. dat ik niet de enige ben die genoeg heeft van het "geleefd" worden. Leef je leven, en deel het met wie je dat delen wilt!!
Foto: Uit de oude doos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten