Lieve mam,
Terwijl de herfst zijn intrede doet
in jouw leven
en je oren niet alles meer horen
zeg ik, wat ik vind, zonder schroom
zo is mij ooit door jou voorgezegd,
in mijn peuterwinter.
Terwijl de bladeren dwarrelen
in jouw leven
en je benen niet meer draven
loop ik, mijn weg, zonder aarzeling,
zo is mij door jou voorgedaan,
in mijn tienerlente.
Terwijl de nachten korter worden
in jouw leven
en je je niet alles meer herinnert
weet ik nog de essentie, zonder twijfel
zo is 't mij door jou ingegeven,
in mijn volwassen zomer.
Jij hoeft niet meer te horen of te draven of te herinneren,
want je luistert, je loopt en je weet maar al te goed
dat wij allang begrepen hebben hoe je LEVEN moet
een voorbeeld was je al, je hoeft dat niet meer te zijn.
Is dat niet fijn? Je hoeft voor helemaal niemand hier
een voorbeeld nog te zijn.
Dus laat maar gaan, die herfstwind door je haren
die lieve grijze wijze jaren
die ik bemin en voor me zie
als ritme in een melodie
Word lekker oud, geniet weer als een kind
die onbezorgd is en bemind
en laat aan ons: de zorg voor jou
Lieve mam: WIJ HOUDEN VAN JOU !!!!
Helen