Na een CVA vorige week is ze weer thuis en vandaag deed ze zelfstandig haar oefeningen. Logopedie, ergotherapie en fysiotherapie. Ook liepen we samen twee ronden door haar tuin. Ze wees me vanachter de rollater op elk bolletje dat boven de grond stond, elke plant die uitliep, elk sprietje dat bovenkwam. Ze oefende de namen van de planten. Ze klaagde geen moment. Hoewel haar woorden soms haperden stelde ze gerichte vragen over hoe het met onze kinderen, haar kleinkinderen ging en toonde ze zich dankbaar dat ze thuis mag revalideren en niet naar een verpleeghuis hoeft. Ze laat meer zorg toe dan ooit en ik mocht lekker voor haar koken.. Ze deed twee keer langer over het eten maar genoot er intens van..Deze dag opende mij opnieuw weer de ogen. Wat kunnen mensen van deze generatie mindfull zijn!! daar waar wij cursussen nodig hebben om weer te leren met aandacht te leven. Waar wij mobiele telefoons en tablets onze aandacht laten bepalen, daar gaat zij...zonder mobieltje en p.c. vrij, door elke dag, elke week, elke maand, elk jaar dat ze bewust mag beleven. Inleveren doet pijn.. en dan is ze intens verdrietig en machteloos. Maar ze blijft er niet te lang in hangen. Elke keer zoekt ze weer aangepaste wegen om met de beperkingen te dealen...
"Jammer hè dat we niet dichter bij elkaar wonen.." zei je me vandaag. "Ja mam, maar gelukkig heb ik werk waarin ik zelf mijn vrije dag kan plannen om naar jou toe gaan. Om je te vertroetelen, met je te lopen en samen van alles te bespreken."
Zoals de verkiezingen, want daarover ging het gesprek vandaag. En toen een goede vriendin haar belde vroeg ze deze direct of zij bij volmacht voor d'r wilde stemmen. Ze ziet de verschillen tussen al die partijen niet goed, maar waarschijnlijk stemt ze, net als elk jaar principieel en weer vanuit haar geloof in al die oude waarden.Voor een zorgzame en verdraagzame samenleving, voor natuur en milieu, voor veiligheid en rechtvaardigheid.
En dan is ze moe en laat ik haar achter. De thuiszorg komt nog even langs vanavond om haar te helpen bij het uitkleden en naar bed gaan. En morgen vroeg weer bij het opstaan en wassen. Maar oo, wat ben ik blij dat ik vandaag het middenstuk van de dag haar gezelschap was. Zoals zij er vroeger voor mij was uit school, elke dag, elke week, elke maand, elk jaar dat ik thuis woonde...
En die verkiezingen? Hoewel ik er nu vrijwillig voor kies om een deel van mantelzorg te zijn, weet ik dat niet voor iedereen een vrije keuze is en kan zijn. Mijn partij lieve mama, zal socialer en radicaler zijn dan de jouwe. Maar ik beloof je, als jij lijsttrekker zou worden van een nieuwe 80+ partij, met jouw tuin als binnenhof, zou ik je met liefde duwen...