Een Creatieve Geest

Wat is er leuker dan verstrikt raken in een avontuur dat je door een proces leidt, en waarvan je niet weet waar het naar toegaat. Het is net niet te saai om er mee op te houden, en ook net niet eng genoeg om ervoor weg te lopen. Eigenlijk is de uitdaging net iets groter, dan de belemmering, het verlangen groter dan het ongeloof en de wil sterker dan de onwil. Soms is er zelfs chaos, omdat alles komt zoals het komt en niets zich laat "regelen". En in die chaos, ontstaat langzaam een patroon, een nieuwe orde. Niets is meer als daarvoor maar het klopt wel.
Creativiteit komt opgang als we bereid zijn te spelen met de regels of ze zelfs helemaal los te laten. Kunstenaars gaan vaak verder door  het proces. Het wordt kunst, een artistiek proces, waarbij ook gedachten geen beperkingen meer zijn en onmogelijke verhoudingen, kleurenpaletten, materialen en vormen ineens mogelijk zijn.  De meest ingenieuze uitvindingen zijn per toeval ontstaan omdat men buiten de bestaande kaders durfde denken.
In mijn opleiding tot creatief therapeut heb ik veel geleerd over creatieve processen. En dan vooral over het spanningsveld tussen  de "veiligheid" en "uitdaging". We leerden om mensen continue te verleiden om grenzen over te gaan, zonder ze daar met geweld overheen te duwen. We gebruikten onze eigen creatieve geest als het ware, om situaties te creëren waarin anderen "emotioneel" konden groeien.
Nou ben ik niet in de beeldende vormen opgeleid maar in dramatische expressie. Daar ging het om dezelfde creatieve processen, maar met andere middelen. Lichaamstaal, mimiek, en tekst, rollen en decors...alles werd ingezet om een situatie te creëren die voor de cliënt aanvaardbaar of veilig genoeg was om te experimenteren met nieuw gedrag, nieuwe gevoelens, andere gedachten...
Ik dacht in die tijd dat het in het zakenleven zo anders zou gaan. Dat daar niet veel creativiteit bij kwam kijken... Nou, inmiddels weet ik wel beter. In mijn eigen business en de begeleiding van directe collega's kom ik hetzelfde proces weer tegen. Er is geen succes mogelijk zonder groei en geen groei zonder verandering. Elke dag ben ik bezig met de vraag hoe ik grenzen kan verleggen, voor mezelf, maar ook voor anderen. Continue ligt de focus op verandering in de gewenste richting.
Maar net zoals bij schilderen, dichten of acteren, is er ook stilte nodig. Een periode van niets doen. Zodat het proces diep binnenin zich kan ontvouwen en voorbereiden. zodat de ideeën in lichaam en geest kunnen rijpen.
December is zo'n maand voor mij. Ik kom weer meer thuis bij mezelf. Ik heb die rust nodig. Zodat mijn geest weer creatief los kan gaan straks, en ik me weer vol vertrouwen kan over geven aan de stroom van inspiratie die geboren gaat worden.
In januari mag ik weer openbloeien. En wat ik voor me zie is een magische bloem. Magisch, omdat ik nog niet weet welke kleur, geur of vorm deze bloem zal hebben. Ik weet alleen dat er een zaadje klaarligt, dat weer ontkiemt in de rust en dat in de stilte van december geboren gaat worden, en in april helemaal opengaat naar de wereld. 2017: Ik kom eraan!